Rostów – Achmat

Rostov i Akhmat raczej nie strzelą bramek

W niedzielę 28 maja Rostów zagra u siebie z Akhmatem. Podopieczni Walerija Karpina wciąż zachowują realne szanse na medale, ale potrzebują do tego tylko zwycięstwa. Klub z Groznego teoretycznie może awansować do czołowej trójki, ale do tego potrzeba wielu meczów w dwóch rundach, a nawet dwóch zwycięstw. Rostów tradycyjnie pod wodzą Walerija Karpina nie zdołał dokończyć mistrzostw. Zespół dosłownie załamał się pod presją poważnych okoliczności. Południowcy ponieśli trzy porażki z rzędu w kluczowym momencie sezonu. Co jeszcze bardziej zaskakujące, Rostów znalazł się w tarapatach przeciwko rywalom, w których nie byli uważani za outsiderów. Najpierw pretendent do medalu przegrał u siebie z Fakiełem, następnie został pokonany przez niezmotywowane Soczi, a następnie padł ofiarą Krasnodaru, który wcześniej dał z siebie wszystko w Pucharze Rosji. Różnica bramek w trzech meczach wyniosła 0-6. Jednym słowem - katastrofa dla klubu. Istnieją obiektywne powody takiej porażki. Drużyna straciła kilku kluczowych zawodników. A skład był praktycznie pozbawiony zmienników. Utkin nie odnalazł formy w drugiej połowie sezonu. Komlichenko doznał kontuzji w kluczowym momencie. Są też mniej znaczące, ale bolesne straty. Karpin został zmuszony do wystawienia bardzo młodych zawodników lub zawodników na niskim poziomie, którzy nie nadawali się do gry w wyjściowym składzie. W szczególności Toschevski był już zaangażowany w ostatni mecz. Został powołany z drużyny rezerw. Ważna jest również kwestia sędziowania. Rostów przez długi czas otrzymywał rzuty karne w niemal każdym meczu. Teraz nie ma już takiej przychylności ze strony sędziów. Akhmat nie przestaje zaskakiwać. Trener Sergei Tashuev wykonał świetną robotę. Trener wywindował klub do czołówki rosyjskiego futbolu, choć w pierwszej części sezonu obawiano się, że Grozny będzie walczył o przetrwanie. Najciekawsze jest to, że system mentora działa pomimo trudności. Klub stracił już niemal całą podstawową grupę napastników. Odeszli Konate, Berisha, Sadulaeva i Gbambla. Akhmat nadal utrzymuje dyscyplinę, choć w ataku ma zawodników o bardzo skromnych możliwościach. Akhmat wygrał swoje ostatnie trzy mecze 11-1. To również zaskakujący fakt. Tashuev zawsze był znany z umiejętności budowania jakościowej obrony, ale tutaj Akhmat złapał nerw w ataku. Atmosfera w drużynie jest na wysokim poziomie. Obie drużyny mają wiele strat personalnych. Atakujący futbol jest mało prawdopodobny. Oba kluby pretendują do medali w klasyfikacji, ale ich szanse są minimalne. Jeśli Spartak wygra swój mecz, motywacja przeciwników znacznie spadnie.